Стефан Сидовски како ретко кој беше посетител на голем број разновидни културни настани. Симбол на едно интензивно културно живеење на Скопје од средината на деведесеттите години од минатиот и првите неколку години од овој век. Ненаметлив, критичен без трошка злонамерност во она што го кажува, полн со емпатија и луцидност кон опкружувањето.
(Фејсбук статус на авторот; преземенo од okno.mk.)
Помен-текст за Стефан Сидовски на Никола Стиков, професор по биомедицински инженеринг на Политехничката школа при Универзитетот во Монтреал и своевремен прекуокеански кореспондент на Сидо.
In memoriam за Сидо на филмскиот критичар и долгогодишен познаник Стојан Синадинов (текстот е првпат објавен на 4 јули 2019 на официјалната страница на Кинотеката на Македонија).
Иако телото на Стефан Сидовски беше пронајдено на 4 јули, сосема е веројатно неговата смрт да настапила и повеќе од цела седмица порано, од кога и датира записот споделен овде (25 јуни 2019 година). Барем засега – низ целата пишана оставнина на Сидо – никаде не беше пронајден запис со подоцнежна дата, па веруваме дека ова се неговите последни пишани зборови.
Една од последните песни на Сидо, напишана дваесетина дена пред неговата смрт.
Сидо во една од двете главни улоги (покрај Соња Каранџуловска) во краткиот филм Опатија, режиран од Славче Анѓелков и снимен на почетокот од 2019 година.
