Имаше 27 години, а јас имав 17 и веднаш на самиот почеток од неговата професорска кариера се спријателивме. Првиот час кога дојде рече: ’Кој сака да слуша може да остане, кој не сака може слободно да излезе надвор без проблем‘ што во тоа време беше незамисливо. Всушност, ми остави голем впечаток и јас му пријдов за да му побарам книга што би ја читал, а тој ми го даде делото ’Етика‘ од Спиноза. Тоа беше една од најважните случки во мојот живот, бидејки беше водилка на целото мое понатамошно живеење… Еден ден, не се сеќавам за точно кој предмет, но тој ден не бев подготвен за час. Тогаш кога се бегаше, се бегаше цел ден, едноставно ’киднуваш‘ од училиште. Но следниот ден се сретнавме на раскрсницата кај Црвениот крст и проф. Сидо ме прашува: ’Каде беше ти на час вчера?‘, а јас му одговорив: ’Избегав‘. Веројатно да бил некој друг професор да ме сретне и да ме праша, јас би се правдал дека сум се заглавил во лифт, дека имав температура или некои други одговори… меѓутоа кога тој ме запраша се почувствував слободен да ја кажам вистината и затоа кажав: „Избегав – точка!“
(преземено од текстот „Професорот од Корчагин“ од idividi.mk)