Сценарио за „Еден ден од дневникот на …“
Сценариото за аматерскиот филм Еден ден од дневникот на … (1974), награден со „Златна плакета за игран филм“ на Сојузниот фестивал во Нови Сад во 1975 година.
Во месеците спроти ненадејната смрт на Стефан Сидовски, во неколку наврати е разговарано со професорот за подготовка на монографија-избор од неговите ракописи. Иако при овие разговори, попатно е заговаран и превод и коренита редакција на една негова „песна-медитација“ од факултетските денови („За ()“, изворно напишана на српскохрватски) – како и за вклучување, во конечниот избор, на некои делови од доцните есеи на Сидо (овде групирани под насловот Тематски размисли) – во основа, тогаш ни беше познат и даден на увид само еден мал дел од тетратките, речиси исклучиво Мислите за размислување.
Во ниту еден момент од неколкуте дискусии и средби по горенаведениот повод, и покрај неколкуте можности за такво нешто, Сидо не го обзнани постоењето на Дневниците; дури и напротив, имплицитно негираше постоење на обемни записи од автобиографска природа. Денес, токму тие ни се чинат многу позрели и поинтересни за објава, не само заради нивната интимна природа и имплицитна цел, туку и заради нивниот поизграден и поличен стил. Од безмалку истите причини, ниту смееме ниту можеме да ги објавиме Дневниците во ракопис, барем не пред детално да ги исчитаме и продискутираме со претпоставено засегнатите – процес што сигурно би одзел многу напор и уште повеќе години; но можеме, во меѓувреме и додека трае исчитот, овде да споделуваме преписи што ни се виделе привлечни и репрезентативни за Сидо, не само од Дневниците, туку и од сите останати негови ракописи. Со оглед на фактот што дел од ракописите на Сидо се пишувани во потешко читлив курзив – и особено имајќи го предвид нашиот впечаток дека неговата мисла често страдаше и страда од стилско-граматички недоследности и повремена терминолошка идиосинкретичност – сметаме дека ниту еден поделок од оваа веб-страница не е поважен од овој.
За полесно снаоѓање, изворникот на секој извадок е наведен веднаш над него и линкуван доколку истиот е достапен во дигитална форма. Од истата причина, освен кај оние преземени од дел од Есеите и Дневниците (чии тетратки Сидо и самиот се обидел соодветно да ги пагинира во ракопис), броевите на страниците реферираат кон оние двојните од скенираните тетратки, а малото л или д кон левата или десната страница. Повеќе информации за стилот на Сидо и природата на овие преписи, можете да најдете овде.
Сценариото за аматерскиот филм Еден ден од дневникот на … (1974), награден со „Златна плакета за игран филм“ на Сојузниот фестивал во Нови Сад во 1975 година.
Голем дел од раните текстови на Сидо ја документираат неговата растргнатост меѓу она што тој го смета за единствените два начини да се одживее животот: вообичаено (во согласност со традицијата и очекувањата) и осаменички (наспроти текот и настрана од другите). Еден ран запис од неговите Дневници (бр. 1, 94-103 стр.) нуди едно од многуте интересни сведоштва за овие дилеми (25 април 1973).
Краток запис од Дневниците (бр. 1, 50-51 стр.) за причините околу неуспехот на Сидо да се запише на Филмската академија во Белград.
Како и многу други нешта, и Дневниците на Стефан Сидовски се пишувани со однапред дефиниран план. Оттука, предговорот кон нив е напишан цела седмица пред да е заведен првиот запис. Во него Сидо ја открива не само својата цел зошто го почнува Дневникот, туку и желбата на него да се наврати во староста, непосредно пред смртта, за да открие дали неговиот живот имал смисла, дали воопшто животот има некаква смисла.